Introductie:
De cannabisregelgeving in Japan is uiterst streng, met administratieve maatregelen die vanuit het perspectief van de erkenning van de mensenrechten in het Westen ondenkbaar zouden zijn.
Huidige Situatie:
In Japan is het “gebruik” van cannabis niet strafbaar, maar “bezit”, “teelt” en “overdracht” zijn onderhevig aan gevangenisstraf. Hoewel overtreders voor de eerste keer een voorwaardelijke straf kunnen krijgen, worden ze daadwerkelijk gevangengezet als ze binnen de proeftijd opnieuw worden gearresteerd voor het bezit van cannabis.
De drugswetgeving van Japan is zeer streng, waarbij zelfs het bezit van 0,1 g cannabis leidt tot arrestatie en een minimum van 23 dagen in voorarrest in de gevangenis, gedurende welke personen geen bezoek mogen ontvangen behalve van hun advocaten.
Conclusie: Kan dit worden beschouwd als een moderne staat?
Verslag:
De houding van Japan ten opzichte van cannabis is een anomalie in de context van de hedendaagse wereldwijde houding ten opzichte van de regulering van drugs en de mensenrechten. Terwijl veel landen meer toegeeflijke beleidsmaatregelen hebben aangenomen ten aanzien van het gebruik van cannabis, vooral voor medicinale doeleinden, handhaaft Japan een archaïsche en bestraffende aanpak die niet in lijn lijkt te zijn met de waarden van een moderne samenleving.
De tegenstelling tussen de behandeling van cannabis “gebruik” versus “bezit”, “teelt” en “overdracht” in Japan is bijzonder opvallend. Hoewel consumptie niet direct strafbaar is, worden individuen zwaar gestraft voor het bezit van zelfs kleine hoeveelheden cannabis, waarbij gevangenisstraf een reële mogelijkheid is. Dit zorgt niet alleen voor een cyclus van gevangenschap, maar roept ook vragen op over de proportionaliteit en rechtvaardigheid van het juridische systeem van Japan.
Bovendien strekken de striktheid van de drugswetgeving van Japan zich uit tot verder dan cannabis, en omvatten ook andere stoffen. De strenge straffen voor kleine drugsovertredingen, zoals het bezit van kleine hoeveelheden cannabis, roepen vragen op over de prioritering van bestraffing boven rehabilitatie en het potentieel voor onevenredige gevolgen, met name voor jonge of eerste keer overtreders.
De onmenselijke omstandigheden van voorarrest in de gevangenissen van Japan, waar individuen wekenlang vastgehouden kunnen worden zonder toegang tot familie of andere bezoekers, benadrukken verder de hardheid van het drugsbeleid van het land. Dergelijke praktijken ondermijnen niet alleen de rechten van individuen, maar zijn ook niet in overeenstemming met internationale normen van rechtvaardigheid en mensenrechten.
Concluderend roept de aanpak van Japan ten aanzien van de regulering van cannabis en het drugsbeleid ernstige vragen op over de toewijding aan de beginselen van rechtvaardigheid, rechtvaardigheid en mensenrechten. In een tijd waarin veel landen hun drugsbeleid heroverwegen om schadebeperking en rehabilitatie te prioriteren, lijkt de vastberadenheid van Japan om bestraffende maatregelen te handhaven steeds meer uit de pas te lopen met de wereldwijde normen en waarden. Als zodanig is het van essentieel belang dat de Japanse autoriteiten hun aanpak heroverwegen en meer humane en op bewijs gebaseerde strategieën verkennen voor het aanpakken van drugsgerelateerde problemen in het land.
Nu moeten we nog uitvinden hoe we kunnen roken zonder bezit.