Het Keizerrijk Japan accepteerde de Potsdam-verklaring op 14 augustus 1945. Twee weken later, op 2 september, ondertekende minister van Buitenlandse Zaken Shigemitsu het instrument van overgave aan boord van het slagschip Missouri in de Baai van Tokio. Slechts 40 dagen later, op 12 oktober, gaven de bezettingsmachten een kennisgeving uit getiteld “Controle van Narcotische Producten en Records in Japan.”
Thanks for the information! I’ll check it out at Nagoya University’s digital archive.
Onder dit bevel hebben de bezettingsmachten de productie en teelt van opium, cocaïne, morfine, heroïne en marihuana volledig verboden. De variëteit marihuana staat bekend als “Cannabis Sativa L.” Dit wordt rechtstreeks weerspiegeld in de Cannabis Control Law, en de term Cannabis Sativa L komt voor in dezelfde wet.
Destijds was er geen gewoonte om marihuana als drugs te roken in Japan, en er waren geen sociale problemen. Indiase cannabis om te roken werd geïmporteerd en commercieel verkocht als medicijn tegen astma.
Daarom erkenden Japanse politici niet dat hennep, die hennepboeren voor vezels cultiveren, en marihuana (Cannabis Sativa L) hetzelfde waren. Echter, de bezettingsmachten eisten een totaalverbod op de textielhennep die door hennepboeren werd geteeld.
Toen Japanse politici dit bevel ontvingen, begrepen ze de betekenis ervan niet. Ik heb eerder vermeld dat de ambtenaren van die tijd records bijhielden.
Waarom hebben de bezettingsmachten meteen de hennepcultivatie verboden terwijl er geen probleem was met marihuana?
Tot slot geloof ik dat de bezettingsmachten oorspronkelijk hennep niet hebben verboden als drugs, maar hennep hebben onderdrukt als vezel. Tot die tijd werden in Japan veel textielproducten zoals kleding en touw van hennep gemaakt. Echter, nadat de bezettingsmachten de hennepcultivatie onderdrukten, namen producten gemaakt van aardolie snel de Japanse markt over.